Różne rodzaje przyrządów do koagulacji przyjmują różne zasady. Obecnie głównymi metodami wykrywania są: metoda koagulacji, metoda wywoływania koloru podłoża, test immunologiczny, metoda aglutynacji lateksu itp.
1. Metoda koagulacji (metoda biofizyczna)
Metoda koagulacji polega na wykrywaniu zmian szeregu wielkości fizycznych (światła, elektryczności, ruchu mechanicznego itp.) plazmy pod wpływem aktywatora koagulacji, a następnie komputerowej analizie danych i przekształceniu ich w wynik końcowy. Dlatego można ją również nazwać metodą biofizyczną.
2. Metoda chromogeniczna substratu (metoda biochemiczna)
Metoda chromogenna substratu polega na wywnioskowaniu zawartości i aktywności mierzonych substancji poprzez pomiar zmiany absorbancji substratu chromogennego. Metodę tę można również nazwać metodą biochemiczną. Zasada polega na zsyntetyzowaniu małego peptydu o sekwencji aminokwasów podobnej do naturalnych czynników krzepnięcia i zawierającego określone miejsce działania oraz połączenie chemicznego genu, który może hydrolizować i wytwarzać kolor z aminokwasami w miejscu działania. W trakcie oznaczania, ponieważ czynnik krzepnięcia wykazuje aktywność enzymu proteolitycznego, może oddziaływać nie tylko na naturalny łańcuch peptydowy białka, ale również na substrat syntetycznego łańcucha peptydowego, tak aby uwolnić gen barwiący i nadać roztworowi kolor. Głębia uzyskanego koloru jest proporcjonalna do aktywności czynników krzepnięcia, dzięki czemu można ją dokładnie określić ilościowo. Obecnie istnieją dziesiątki syntetycznych substratów peptydowych, a najczęściej stosowaną jest p-nitroanilina (PNA), która jest żółta i może być oznaczona przy długości fali 405 mm.
3. metody immunologiczne
W metodzie immunologicznej oczyszczoną badaną substancję stosuje się jako antygen do przygotowania odpowiedniego przeciwciała, a następnie badaną substancję oznacza się jakościowo i ilościowo poprzez reakcję antygen-przeciwciało. Typowe metody obejmują: